لزوم اتخاذ سیاست «موضوع‌گزینی بومی» در گروه‌های جامعه‌شناسی

حسن محدثی

یکی از مشکلات جامعه‌شناسی ایران این است که مرکزمدار است و چندان از تهران بیرون نرفته است. عمده‌ی تحلیل‌های بسیاری از جامعه‌شناسان ایرانی یا در ذیل مسایل ملی می‌گنجد یا مربوط به مسایل تهران است. به علاوه به نظر می‌رسد معمولاً جامعه‌شناسان ایرانی در مورد مناطق مختلف ایران سخن چندانی برای گفتن ندارند و از ارایه‌ی تحلیل جامعه‌شناختی در مورد مسایل مناطق دیگر کشور ناتوان‌اند.
زمینه رفع این خلاء جدّی در جامعه‌شناسی ایران را می‌توان از طریق هدایت تحقیقات به سوی مسایل استانی فراهم کرد و از طریق تولید داده‌های معتبر در مورد این گونه مسائل، مجموعه‌ای از اطلاعات برای تحلیل‌های جامعه‌شناختی فراهم نمود. طبیعی است که یک جامعه شناس معیّن نمی‌تواند در باب تمامی مسایل کشور مطالعه و تحقیق کند. پیشنهادی که برای حل این مشکل دارم و سعی کرده‌ام در حد توان‌ام خودام نیز عملی‌اش بکنم، سیاست موضوع گزینی بومی است.
سیاست موضوع گزینی بومی بدین معنا است که در گروه‌های جامعه‌شناسی در دانش‌گاه‌های هر استان نوعی تبعیض مثبت برای انتخاب موضوعات بومی اِعمال شود و دانش‌جویان مقاطع کارشناسی ارشد و دکترای جامعه‌شناسی در دانش‌گاه‌های هر استان به انتخاب موضوعات بومی تشویق گردند. هم‌چنین دانش‌جویان شهرستانی شاغل به تحصیل در دانش‌گاه‌های تهران را نیز به تحقیق در باب موضوعات استانی تشویق نماییم؛ یعنی به دانش‌جویانی که از شهرستان می‌آیند، پیشنهاد کنیم موضوع پایان‌نامه‌ها یا مقالات خود را از مسائل و پدیده‌های استان خودشان برگزینند. با این کار پس از چندین سال، تعداد قابل توجهی تحقیق دانش‌گاهی درباره‌ی موضوعات هر یک از استان‌های کشور خواهیم داشت و به واسطه‌ی آن‌ها می‌توانیم در مورد پدیده‌ها و مسائل هر استان تحلیل جامعه‌شناختی معتبری ارایه کنیم.

منبع: کانال تلگرامی حسن محدثی